نام کتاب : سیری در نهج البلاغه نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 221
زاهد و راهب
گفتیم اسلام به زهد دعوت ، و رهبانیت را محکوم کرده است . زاهد و
راهب هر دو از تنعم و لذتگرائی دوری میجویند ولی راهب از جامعه و
تعهدات و مسؤولیتهای اجتماعی میگریزد و آنها را جزء امور پست و مادی
دنیائی میشمارد و به صومعه و دیر و دامن کوه پناه میبرد ، اما زاهد به
جامعه و ملاکهای آن و ایدههای آن و مسؤولیتها و تعهدهای آن رو میآورد ،
زاهد و راهب هر دو آخر تگرایند ، اما زاهد آخرتگرای جامعهگرا است و
راهب آخرت گرای جامعه گریز . در لذت گریزی نیز این دو در یک حد
نمیباشند . راهب سلامت و نظافت و قوت و انتخاب همسر و تولید فرزند را
تحقیر میکند ، اما زاهد حفظ سلامت و رعایت نظافت و برخورداری از همسر و
فرزند را جزء وظیفه میشمارد ، زاهد و راهب هر دو تارک دنیایند اما
دنیائی که زاهد آنرا رها میکند سرگرم شدن به تنعم و تجمل و تمتعات و این
امور را کمال مطلوب و نهایت آرزو
نام کتاب : سیری در نهج البلاغه نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 221