نام کتاب : سیری در نهج البلاغه نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 219
کانون جسم ، منبع مستقلی است برای لذات و آلام . روح نیز به نوبه خود
بلکه بیش از بدن نیازمند به تغذیه و تهذیب و تقویت و تکمیل است . روح
از بدن و سلامت آن و نیرومندی آن بینیاز نیست ، اما بدون شک غرقه شدن
در تنعمات مادی و اقبال تمام به لذت گرائی جسمانی مجال و فراغتی برای
بهره برداری از کانون روح و منبع بیپایان ضمیر ، باقی نمیگذارد و در
حقیقت نوعی تضاد میان تمتعات روحی و تمتعات مادی اگر به صورت غرقه
شدن و محو شدن و فانی شدن در آنها باشد وجود دارد .
مساله روح و بدن مساله رنج و لذت نیست ، چنین نیست که هر چه مربوط
به روح است رنج است و هر چه مربوط به بدن است لذت . لذات روحی بسی
صافتر ، عمیقتر ، با دوامتر از لذات بدنی است ، روآوری یک جانبه به
تمتعات مادی و لذات جسمانی در حاصل جمع ، از خوشی و لذت و آسایش
واقعی بشر میکاهد . لهذا آنگاه که میخواهیم به زندگی رو آوریم و از آن
بهره بگیریم و بدان رونق و صفا و شکوه و جلال ببخشیم و آنرا دلپسند و زیبا
سازیم نمیتوانیم از جنبههای روحی صرف نظر کنیم .
با توجه به این سه اصل است که مفهوم زهد اسلامی روشن میشود ، و با توجه
به این سه اصل است که روشن میشود ، و با توجه به این سه اصل است که
روشن میگردد چگونه اسلام رهبانیت را طرد میکند ، اما زهدگرائی را در عین
جامعه گرائی و در متن زندگی
نام کتاب : سیری در نهج البلاغه نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 219