نام کتاب : سیری در نهج البلاغه نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 14
سخنوری صعصعه بن صوحان [1] بحث کند میگوید :
" از هر دلیلی بالاتر بر سخنوری او اینست که علی گاهی مینشست و از او
میخواست سخنرانی کند " .
سید رضی جمله معروفی در ستایش و توصیف سخنان مولی ( ع ) دارد :
میگوید :
" کان امیرالمومنین علیه السلام مشرع الفصاحه و موردها و عنه اخذت
قوانینها و علی امثلته حذا کل قائل خطیب و بکلامه استعان کل واعظ بلیغ و
مع ذلک فقد سبق و قصروا ، و تقدم و تاخروا ، لان کلامه علیه السلام ، الکلام
الذی علیه مسحه من العلم الالهی و فیه عبقه من الکلام النبوی " .
امیرالمؤمنین آبشخور فصاحت و ریشه و زادگاه بلاغت است . اسرار مستور
بلاغت از وجود او ظاهر گشت و قوانین آن از او اقتباس شد . هر گوینده
سخنور از او دنباله روی کرد
[1] وی از اکابر اصحاب امیرالمؤمنین است و از خطبای معروف است ،
هنگامی که مولی پس از عثمان خلیفه شد خطاب به آن حضرت گفت : زینت
الخلافه و مازانتک و رفعتها و ما رفعتک و هی الیک و احوج منک الیها "
یعنی " تو با قبول خلافت ، به آن زینت بخشیدی و جلال دادی اما خلافت ،
تو را زینت نبخشید و جلال نداد ، تو به خلافت رفعت دادی و مقامش را بالا
بردی ولی خلافت به تو رفعت نداد و مقام تو را بالا نبرد ، خلافت به تو
نیازمندتر است از تو به خلافت " .
صعصعه جزء افراد معدودی است که در شب وفات امیرالمومنین در تشییع
جنازه آن حضرت و مراسم تدفین او ، در دل تاریک شب ، شرکت کرد . صعصعه
پس از پایان تدفین ، کنار قبر علی ( ع ) ایستاد ، یک دست روی قلب
متهیج و پرطپش خود گذاشت و با دستی دیگر مشتی از خاک برداشت و بر سر
خود ریخت و خطابهای پر شور و پر هیجان در مجمع خاندان و یاران خاص علی
( ع ) ایراد کرد . مرحوم مجلسی در جلد نهم بحار باب شهادت امیرالمومنین
( ع ) آن خطابه عالی را نقل کرده است .
نام کتاب : سیری در نهج البلاغه نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 14