نام کتاب : سیری در نهج البلاغه نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 102
از پدرش گرفته در خانه خود و روی دامان خود بزرگ کرده است و با تعلیم
و تربیت مخصوص خود او را پرورش داده ، رموز اسلام را به او آموخته ،
اصول و فروع اسلام را در جان او ریخته است دچار هیچگونه تعجبی نمیشود
بلکه برای او اگر جز این بود جای تعجب بود .
مگر قرآن کریم نمیفرماید :
« لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم
الناس بالقسط »[1] .
سوگند که ما پیامبران خویشرا با دلائل روشن فرستادیم و با آنان کتاب و
تراز و فرود آوردیم که در میان مردم به عدالت قیام کنند .
در این آیه کریمه ، برقراری عدالت به عنوان هدف بعثت همه انبیا
معرفی شده است . مقام قداست عدالت تا آنجا بالا رفته که پیامبران الهی
به خاطر آن مبعوث شدهاند . علیهذا چگونه ممکن است کسی مانند علی که
شارح و مفسر قرآن و توضیح دهنده اصول و فروع اسلام است درباره این مساله
سکوت کند و یا در درجه کمتری از اهمیت آنرا قرار دهد ؟
آنانکه در تعلیمات خود توجهی به این مسائل ندارند و یا خیال میکنند
این مسائل در حاشیه است و تنها مسائلی از قبیل طهارت و نجاست در متن
دین است ، لازم است در افکار و عقاید خود تجدید نظر نمایند . [1] الحدید . 24
نام کتاب : سیری در نهج البلاغه نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 102