نام کتاب : سیری در سیره نبوی نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 58
فلسفه ذکر مصیبت
ایام از نظری تعلق دارد به حضرت زهرا سلام الله علیها نکتهای را چون
دیشب یکی از جوانان سؤال کرد میخواهم برایتان عرض بکنم ، شاید خوب
باشد . البته من هیچوقت اصرار ندارم که در هر سخنرانی لزوما ذکر مصیبت
بکنم . اگر سخن رسید به جایی که ببینم ذکر مصیبت کردن ، به خودم تحمیل
کردن است و باید از جایی به جای دیگر بروم ، نمیگویم . ولی اکثر خصوصا
در ایام مصیبت ولو به طور اشاره هم شده است ذکر مصیبت میکنم . جوانی
از من پرسید که آیا این کار ضرورتی یا حسنی دارد یا نه ؟ اگر بناست
مکتب امام حسین علیه السلام احیاء بشود آیا ذکر مصیبت امام حسین هم
ضرورتی دارد ؟ گفتم بله ، دستوری است که ائمه اطهار به ما دادهاند و این
دستور فلسفهای دارد و آن اینکه هر مکتبی اگر چاشینی از عاطفه نداشته باشد
و صرفا مکتب و فلسفه و فکر باشد ، آنقدرها در روحها نفوذ ندارد و شانس
بقا ندارد ، ولی اگر یک مکتب چاشنیی از عاطفه داشته باشد ، این عاطفه
به آن حرارت میدهد . معنا و فلسفه یک مکتب ، آن مکتب را روشن میکند ،
به آن مکتب منطق میدهد ، آن مکتب را منطقی میکند . بدون شک مکتب امام
حسین منطق و فلسفه دارد ، درس است و باید آموخت اما اگر ما دائما این
مکتب را صرفا به صورت یک مکتب فکری بازگو بکنیم حرارت و جوشش گرفته
میشود و اساسا کهنه میگردد . این ، بسیار نظر بزرگ و عمیقانهای بوده
است ، یک دور اندیشی فوق العاده عجیب و
نام کتاب : سیری در سیره نبوی نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 58