للجهاد. و الثاني، أن يدعوا إليه و الثالث: ... و لا يجوز الجهاد بغير الإمام و لامع أئمة الجور. (41)
از اين عبارت استفاده مىشود كه جهاد بدون امام و اذن او جايز نيست؛ چنان كه به امامت پيشوايان جائر نيز مجاز و مشروع نخواهد بود. ظاهراً «ائمه جور» در برابر «امام عادل» قرار گرفته كه اعم از معصوم و غير معصوم است.
5. صهرشتى در اصباح الشيعه:
أما شرايط وجوبه.... و أمر إمام عادل أو من ينصبه الإمام.... و متى اختلّ أحد هذه الشروط سقط الوجوب (42).
6. علامه حلى در ارشاد الاذهان و المختصر النافع مىگويد: «إنما يجب مع وجود الإمام العادل أو من نصبه لذلك و دعائه إليه و لا يجوز مع الجائر» (43).
تعبير «امام عادل» اعم از معصوم است و قرينهاى هم در اين عبارت وجود ندارد كه نشان دهد مراد علامه، امام معصوم است، مگر آنكه ديدگاه او را در كتب ديگرش قرينه اين عبارت بدانيم و علامه را در زمره گروه اوّل بشماريم.
7. شهيد اوّل در لمعه و دروس مىنويسد:
ـ «يجب.... بشرط الإمام العادل أو نائبه أو هجوم عدوّ يخشى منه على بيضة الإسلام» (44).
ـ «وإنمايجب بشرط دعاء الإمام العادل أو نائبه ولايجوز مع الجائراختياراً» (45).