نام کتاب : يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 91
25- هدايت
و ضلالت از سوى خدا به چه معنا است؟
هدايت در لغت
به معنى دلالت و راهنمائى توأم با لطف و دقت است [1]
و آن را به دو شعبه تقسيم كردهاند: «ارائه طريق» و «ايصال به مطلوب» و به تعبير
ديگر «هدايت تشريعى» و «هدايت تكوينى» [2].
توضيح اينكه:
گاه انسان راه را به كسى كه طالب آن است با دقت تمام و لطف و عنايت نشان مىدهد،
اما پيمودن راه و رسيدن به مقصود بر عهده خود او است.
ولى گاه دست
طالبان را مىگيرد و علاوه بر ارائه طريق او را به مقصد مىرساند.
به تعبير
ديگر در مرحله اول تنها به بيان قانون پرداخته، شرائط پيمودن راه و رسيدن به مقصد
را بيان مىكند، ولى در مرحله دوم علاوه بر اين، وسائل سفر را فراهم مىسازد،
موانع را برطرف، و مشكلات را حل، و مسافران اين راه را تا مقصد همراهى و حمايت و
حفاظت مىكند.
البته نقطه
مقابل آن «اضلال» است.
يك نگاه
اجمالى به آيات قرآن به خوبى روشن مىسازد كه قرآن هدايت و ضلالت را فعل خدا
مىشمرد، و هر دو را به او نسبت مىدهد، و اگر بخواهيم همه آياتى را كه در اين
زمينه سخن مىگويند بشمريم سخن به درازا مىكشد همين قدر كافى است كه در آيه 213
سوره بقره مىخوانيم وَ اللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ
مُسْتَقِيمٍ: «خداوند هر كس را بخواهد به راه راست هدايت مىكند».