172- تقسيم روزيها توسط پروردگار با تلاش براى زندگى چگونه قابل جمع است؟

در سوره رعد آيه 26 مى‌خوانيم: اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ ...» (خدا روزى را براى هركس بخواهد وسيع و براى هركس بخواهد تنگ قرار مى‌دهد) با توجه به اين آيه اين سؤال مطرح مى‌شود كه: تقسيم روزيها توسط خداوند چگونه با تلاش براى زندگى جمع مى‌شود؟

تنها اين آيه نيست كه مى‌گويد كم و زياد روزى بدست خدا است، از آيات مختلف ديگر قرآن نيز همين معنى، به خوبى استفاده مى‌شود كه خدا روزى هركس را بخواهد وسيع و روزى هركس را بخواهد محدود مى‌سازد، اما اين سخن به آن معنى نيست كه بعضى از جاهلان‌ پنداشته‌اند كه بايد دست از فعاليت كشيد و در گوشه‌اى نشست تا خدا آنچه مقدر است برساند، اين گونه افراد كه تفكر منفى شان دستاويز خوبى است براى آنها كه مذهب را «مخدر» مى‌دانند، از دو نكته اساسى غافلند:

نخست اينكه خواستن و مشيت و اراده الهى كه در اين آيات به آن اشاره شده يك مسأله دلبخواه و بى‌حساب نيست، بلكه همانگونه كه سابقاً هم گفته‌ايم مشيت خداوند از حكمت او جدا نيست و هميشه روى حساب لياقتها و شايستگيها است.

ديگر اينكه: اين مسأله به معنى نفى عالم اسباب نمى‌باشد، چرا كه عالم اسباب جهان تكوين، نيز خواست خدا و مشيت تكوينى خدا است، و هيچ‌گاه از مشيت تشريعى او جدا نخواهد بود.