نام کتاب : يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 544
141- آيا سعادت و شقاوت انسانها ذاتى است؟
در سوره مباركه هود آيه 105 مىخوانيم «يوم
يأت لا تكلّم نفس الّا باذنه فمنهم شقىّ و سعيد»
(آن روز كه در قيامت) فرا رسد هيچكس
جز به اجازه پروردگار سخن نمىگويد گروهى از آنها شقاوتمندند و گروهى سعادتمند
...)
در اينجا اين سؤال مطرح مىشود كه آيا اين آيه دليلى بر ذاتى بودن سعادت و
شقاوت انسانهاست؟
در اينجا بايد به چند نكته توجه كرد:
1- همانگونه كه گفتيم بعضى خواستهاند از آيات فوق ذاتى بودن سعادت و شقاوت را
اثبات كنند درحالىكه نه تنها آيات فوق دلالتى بر اين امر ندارد بلكه به وضوح ثابت
مىكند كه سعادت و شقاوت اكتسابى است، زيرا مىگويد: «فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا» (آنها كه شقاوتمند شدند) و يا مىگويد: «أَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا» (اما آنها كه سعادتمند شدند) اگر شقاوت و سعادت ذاتى بود مىبايست گفته شود «اما الاشقياء و اما السعداء» و مانند آن و از اينجا روشن مىشود آنچه در تفسير فخر رازى آمده كه «در اين
آيات خداوند از هم اكنون حكم كرده كه گروهى در قيامت سعادتمندند و گروهى شقاوتمند،
و كسانى را كه خداوند محكوم به چنين حكمى كرده و مىداند سرانجام در قيامت سعيد يا
شقى خواهند بود محال است تغيير پيدا كنند، و الا لازم مىآيد كه خبر دادن خداوند
كذب، و علمش جهل شود و اين محال است»!! ... بكلى بىاساس است.
نام کتاب : يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 544