responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 544

141- آيا سعادت و شقاوت انسانها ذاتى است؟

در سوره مباركه هود آيه 105 مى‌خوانيم‌ «يوم يأت لا تكلّم نفس الّا باذنه فمنهم شقىّ و سعيد»

(آن روز كه در قيامت) فرا رسد هيچ‌كس جز به اجازه پروردگار سخن نمى‌گويد گروهى از آنها شقاوتمندند و گروهى سعادتمند ...)

در اينجا اين سؤال مطرح مى‌شود كه آيا اين آيه دليلى بر ذاتى بودن سعادت و شقاوت انسانهاست؟

در اينجا بايد به چند نكته توجه كرد:

1- همانگونه كه گفتيم بعضى خواسته‌اند از آيات فوق ذاتى بودن سعادت و شقاوت را اثبات كنند درحالى‌كه نه تنها آيات فوق دلالتى بر اين امر ندارد بلكه به وضوح ثابت مى‌كند كه سعادت و شقاوت اكتسابى است، زيرا مى‌گويد: «فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا» (آنها كه شقاوتمند شدند) و يا مى‌گويد: «أَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا» (اما آنها كه سعادتمند شدند) اگر شقاوت و سعادت ذاتى بود مى‌بايست گفته شود «اما الاشقياء و اما السعداء» و مانند آن و از اينجا روشن مى‌شود آنچه در تفسير فخر رازى آمده كه «در اين آيات خداوند از هم اكنون حكم كرده كه گروهى در قيامت سعادتمندند و گروهى شقاوتمند، و كسانى را كه خداوند محكوم به چنين حكمى كرده و مى‌داند سرانجام در قيامت سعيد يا شقى خواهند بود محال است تغيير پيدا كنند، و الا لازم مى‌آيد كه خبر دادن خداوند كذب، و علمش جهل شود و اين محال است»!! ... بكلى بى‌اساس است.

نام کتاب : يكصد و هشتاد پرسش و پاسخ نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر    جلد : 1  صفحه : 544
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست