جزء اعضاء خود مى‌نگرد براى هر يك هدف و فلسفه‌اى مى‌يابد، نه تنها براى اعضائى همچون قلب و مغز و عروق و اعصاب، بلكه اعضائى همانند ناخنها، مژه‌ها، خطوط سرانگشتان، گودى كف دستها و پاها هركدام فلسفه‌اى دارد كه امروز همگى شناخته شده است.

چقدر ساده‌انديشى است كه ما براى همه اينها هدف قائل باشيم، ولى مجموع را بى‌هدف بدانيم!

اين چه قضاوت ساده‌لوحانه‌اى است كه ما براى هر يك از بناهاى يك شهر فلسفه‌اى قائل شويم، اما براى تمام آن هيچ؟!

آيا ممكن است مهندسى بناى عظيمى بسازد اطاقها، سالن‌ها، درها، دريچه‌ها، حوضها و باغچه‌ها و دكورها هر كدام روى حساب و براى منظورى ساخته شده باشد، ولى مجموعه آن بناى عظيم هيچ هدفى را تعقيب نكند؟

اينها است كه به يك انسان خداپرست و مؤمن اطمينان مى‌دهد كه آفرينش او هدفى بس عظيم داشته، كه بايد بكوشد و با نيروى عقل و علم آن را بيابد.

عجيب است كه اين طرفداران پوچى خلقت در هر رشته‌اى از علوم طبيعى وارد مى‌شوند براى تفسير پديده‌هاى مختلف دنبال هدفى مى‌گردند، و تا هدف را نيابند آرام نمى‌نشينند، حتى حاضر نيستند وجود يك غده طبيعى كوچك را در گوشه‌اى از بدن بيكار بدانند، و براى پيدا كردن فلسفه وجوديش ممكن است سالها مطالعه و آزمايش كنند، اما وقتى به اصل آفرينش انسان مى‌رسند با صراحت مى‌گويند هيچ هدفى ندارد!

چه تناقض شگفت‌آورى؟!

به هر حال، ايمان به حكمت خداوند از يكسو، و توجه به فلسفه‌هاى اجزاى وجود انسان از سوى ديگر، ما را مؤمن مى‌سازد كه هدفى بزرگ از آفرينش انسان بوده است.

اكنون بايد به دنبال اين هدف بگرديم و تا آنجا كه در توان داريم آن را مشخص سازيم و در مسيرش گام برداريم.