پيدا مى‌شود، و هر دو گرفتار ضعف مفرط جنسى و به اصطلاح سرد مزاجى مى‌شوند، به طورى كه بعد از مدتى قادر به آميزش طبيعى (آميزش با جنس مخالف) نخواهند بود.

با توجه به اينكه احساسات جنسى مرد و زن هم در ارگانيسم بدن آنها مؤثر است و هم در روحيات و اخلاق ويژه آنان، روشن مى‌شود كه از دست دادن احساسات طبيعى تا چه حد ضربه بر جسم و روح انسان وارد مى‌سازد، و حتى ممكن است افرادى كه گرفتار چنين انحرافى هستند، چنان گرفتار ضعف جنسى شوند كه ديگر قدرت بر توليد فرزند پيدا نكنند.

اين گونه اشخاص از نظر روانى غالباً سالم نيستند و در خود يك نوع بيگانگى از خويشتن و بيگانگى از جامعه‌اى كه به آن تعلق دارند احساس مى‌كنند.

قدرت اراده را كه شرط هر نوع پيروزى است تدريجاً از دست مى‌دهند، و يك نوع سرگردانى و بى‌تفاوتى در روح آنها لانه مى‌كند.

آنها اگر به زودى تصميم به اصلاح خويشتن نگيرند و حتى در صورت لزوم از طبيب جسمى يا روانى كمك نخواهند و اين عمل به صورت عادتى براى آنها درآيد، ترك آن مشكل خواهد شد، ولى در هر حال هيچ‌وقت براى ترك اين عادت زشت دير نيست، تصميم مى‌خواهد و عمل.

بهر حال سرگردانى روانى تدريجاً آنها را به مواد مخدر و مشروبات الكلى و انحرافات اخلاقى ديگر خواهد كشانيد و اين يك بدبختى بزرگ ديگر است.

جالب اينكه در روايات اسلامى در عباراتى كوتاه و پرمعنى اشاره به اين مفاسد شده است، از جمله در روايتى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم كه كسى از او سؤال كرد:

«چرا خداوند لواط را حرام كرده است» فرمود: «اگر آميزش با پسران حلال بود مردان از زنها بى‌نياز (و نسبت به آنان بى‌ميل) مى‌شدند، و اين باعث قطع نسل انسان مى‌شد و باعث از بين رفتن آميزش طبيعى جنس موافق و مخالف مى‌گشت و اين كار مفاسد زياد اخلاقى و اجتماعى ببار مى‌آورد» [1].

[1]- وسائل الشيعة جلد 14 صفحه 252.