4- توحيد در عبادت‌

يعنى تنها بايد او را پرستش كرد و غير او شايسته عبوديت نيست، چرا كه عبادت بايد براى كسى باشد كه كمال مطلق و مطلق كمال است، كسى كه از همگان بى‌نياز است، و بخشنده تمام نعمت‌ها، و آفريننده همه موجودات، و اين صفات جز در ذات پاك او جمع نمى‌شود.

هدف اصلى از عبادت، راه يافتن به جوار قرب آن كمال مطلق، و هستى بى‌پايان، و انعكاس پرتوى از صفات كمال و جمال او در درون جان است كه نتيجه‌اش فاصله گرفتن از هوى و هوسها، و روى آوردن به خودسازى و تهذيب نفس است.

اين هدف جز با عبادت «اللّه» كه همان كمال مطلق است امكان‌پذير نيست. [1]

[1]- تفسير نمونه 27/ 446