در اينجا اين سؤال پيش مى‌آيد كه هم از بعضى آيات و هم از بسيارى از روايات استفاده مى‌شود كه ايمان و يا حتى ولايت شرط قبولى اعمال و يا ورود در بهشت است، بنابراين اگر بهترين اعمال هم از افراد فاقد ايمان سر بزند مقبول درگاه خدا نخواهد بود.

ولى مى‌توان از اين سؤال چنين پاسخ گفت كه مسأله‌ «قبولى اعمال» مطلبى است، و پاداش مناسب‌ داشتن مطلب ديگر، به همين جهت مشهور در ميان دانشمندان اسلام اين است كه مثلًا نماز بدون حضور قلب و يا با ارتكاب بعضى از گناهان مانند غيبت، مقبول درگاه خدا نيست، با اينكه مى‌دانيم چنين نمازى شرعاً صحيح است، و اطاعت فرمان خدا است و انجام وظيفه محسوب مى‌شود و مسلم است كه اطاعت فرمان خدا بدون پاداش نخواهد بود.

بنابراين قبول عمل همان مرتبه عالى عمل است و در مورد بحث، ما نيز همين را مى‌گوئيم، مى‌گوئيم: اگر خدمات انسانى و مردمى با ايمان همراه باشد، عاليترين محتوا را خواهد داشت، ولى در غير اين صورت به كلى بى‌محتوا و بى‌پاداش نخواهد بود، در زمينه ورود در بهشت نيز همين پاسخ را مى‌گوئيم كه پاداش عمل لازم نيست منحصراً ورود در جنت باشد. [1]

[1]- تفسير نمونه 10/ 313