آياتى كه در آخر سوره يس مى‌خوانيم به وضوح بيانگر اين حقيقت است چرا كه مرد عرب بيابانى تعجبش از اين بود كه اين استخوان پوسيده را كه در دست دارد چه كسى مى‌تواند زنده كند؟

و قرآن با صراحت در پاسخ او مى‌گويد: «قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَها أَوَّلَ مَرَّةٍ» «بگو همين استخوان پوسيده را خدائى كه روز نخست آن را ابداع و ايجاد كرد زنده مى‌كند».

تمام تعجب مشركان و مخالفت آنها در مسأله معاد بر سر همين مطلب بود كه چگونه وقتى ما خاك شديم و خاكهاى ما در زمين گم شد، دوباره لباس حيات در تن مى‌كنيم؟ وَ قالُوا أَ إِذا ضَلَلْنا فِي الْأَرْضِ أَ إِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ (الم سجده آيه 10).

آنها مى‌گفتند: «چگونه اين مرد به شما وعده مى‌دهد وقتى كه مرديد و خاك شديد بار ديگر به زندگى بازمى‌گرديد: أَ يَعِدُكُمْ أَنَّكُمْ إِذا مِتُّمْ وَ كُنْتُمْ تُراباً وَ عِظاماً أَنَّكُمْ مُخْرَجُونَ‌ (مؤمنون آيه 35).

آنها به قدرى از اين مسأله تعجب مى‌كردند كه اظهار آن را نشانه جنون و يا دروغ بر خدا مى‌پنداشتند: «قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلى‌ رَجُلٍ يُنَبِّئُكُمْ إِذا مُزِّقْتُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّكُمْ لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ» كافران گفتند مردى را به شما نشان دهيم كه به شما خبر مى‌دهد هنگامى كه كاملا خاك و پراكنده شديد ديگر بار آفرينش جديدى مى‌يابيد» (سوره سبا آيه 7 و 8).

به همين دليل عموماً «استدلالات قرآن درباره امكان معاد» بر محور همين معاد جسمانى دور مى‌زند، و بعلاوه قرآن كراراً خاطر نشان مى‌كند كه شما در قيامت از قبرها خارج مى‌شويد (يس 51- قمر 7) قبرها مربوط به معاد جسمانى است.

داستان مرغهاى چهارگانه ابراهيم، و همچنين داستان عزير و زنده شدن او بعد از مرگ، و ماجراى مقتول بنى اسرائيل همه با صراحت از معاد جسمانى سخن مى‌گويد.

توصيفهاى زيادى كه قرآن مجيد از مواهب مادى و معنوى بهشت كرده است‌