1- چرا به دنبال خداشناسى برويم؟

هيچ حركتى بدون انگيزه نيست، طبعاً حركت در مسير شناخت مبدء جهان هستى نيز نمى‌تواند بدون انگيزه باشد به همين دليل فلاسفه و دانشمندان براى خداجوئى سه انگيزه اساسى ذكر كرده‌اند كه قرآن مجيد به همه آنها اشاره‌هاى روشنى دارد:

1- انگيزه عقلى‌

2- انگيزه فطرى‌

3- انگيزه عاطفى‌

1- انگيزه عقلى‌

انسان عاشق كمال است، و اين يك عشق جاودانى در همه انسانها محسوب مى‌شود منتها هركس كمال خود را در چيزى مى‌بيند، و به دنبال آن مى‌رود و گروهى نيز به جاى آب به دنبال سراب و ارزش‌هاى موهوم و كمالات پندارى مى‌روند و آن را واقعيت خيال مى‌كنند.

گاهى از اين اصل به عنوان‌ «غريزه جلب منفعت و دفع ضرر» ياد مى‌شود كه انسان به خاطر اين غريزه خود را موظف مى‌بيند كه نسبت به هر موضوعى كه با سرنوشت او (از نظر سود و زيان) رابطه‌اى دارد برخوردى جدى كند.

ولى نام‌ «غريزه» بر اين عشق گذاشتن بسيار مشكل است چرا كه غريزه معمولًا به امورى گفته ميشود كه بدون دخالت انديشه در افعال انسانها يا جانداران ديگر مؤثر است و به همين دليل در مورد حيوانات نيز به كار مى‌رود.