42- پيامبران اولو العزم چه كسانى بودند؟

در سوره احقاف آيه 35 مى‌خوانيم‌ «فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ‌ «صبر كن همانگونه كه پيامبران اولو العزم صبر و شكيبائى كردند.

حال اين سؤال مطرح مى‌شود كه پيامبران اولو العزم چه كسانى هستند؟

در اين كه منظور از پيامبران اولو العزم چه كسانى هستند در ميان مفسران گفتگو بسيار است، و پيش از آنكه در اين باره تحقيق كنيم بايد معنى‌ «عزم» را بررسى كرد، زيرا «اولو العزم» به معناى صاحبان «عزم» است.

«عزم» به معناى اراده محكم و استوار است، «راغب» در «مفردات» مى‌گويد:

عزم به معنى تصميم گرفتن بر انجام كارى است‌ (عقد القلب على امضاء الامر).

در قرآن مجيد گاهى «عزم» در مورد «صبر» به كار رفته، مانند «وَ لَمَنْ صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ»: «كسى كه صبر كند و عفو نمايد اين از عزم امور است» (شورى 43).

و گاه به معنى «وفاى به عهد» مانند: «وَ لَقَدْ عَهِدْنا إِلى‌ آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِيَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْماً»: «ما به آدم از قبل عهد كرديم، اما او فراموش كرد و بر سر عهد خود نايستاد» (طه- 115).

ى با توجه به اين كه پيامبران صاحب شريعت جديد و آئين تازه با مشكلات و گرفتارى‌هاى بيشترى روبرو بودند، و براى مقابله با آن، عزم و اراده محكم‌ترى لازم داشتند به اين دسته از «پيامبران»، «اولو العزم» اطلاق شده است، و آيه مورد بحث نيز ظاهراً اشاره به همين معنا است.