درس هشتاد و ششم: خطا مكن و عذر مخواه‌

امام حسين عليه السلام فرمود:

إِيَّاكَ وَما تَعتَذِرُ مِنْهُ فَانَّ الْمُؤْمِنَ لا يُسِيئىُ وَ لا يَعْتَذِرُ وَالْمُنافِقُ كُلَّ يَوْم يُسِيئىُ وَ يَعْتَذِرُ [1]

ترجمه‌

كار بدى مكن كه ناگريز از عذرخواهى باشد، زيرا انسان با ايمان، نه بدى مى‌كند و نه عذر مى‌خواهد؛ ولى منافق همه روز بد مى‌كند و پوزش مى‌طلبد.

شرح كوتاه‌

از هركسى خطا ممكن است سر زند، ولى افراد با ايمان و منافق در اين‌جا يك فرق دارند، افراد با ايمان مى‌كوشند كمتر خلاف كنند تا نيازى به عذر خواستن نداشته باشند؛ زيرا مى‌دانند عذرخواهى- بالاخره- رو را سفيد نمى‌كند، ولى منافقان پروايى از بدى و تخلّف ندارند و پى در پى پوزش مى‌طلبند، و اين خود يكى از نشانه‌هاى نفاق است كه ظاهرش به حكم عذر خواهى دليل ندامت است، و باطنش به حكم تكرار دليل عدم پشيمانى.

[1] از كتاب تحف العقول، صفحه 177.