درس سى و پنجم: عبادت آزادگان‌

امام صادق عليه السلام فرمود:

الْعُبّادُ ثَلثَةٌ:

قَوْمٌ عَبَدُوا اللَّهَ خَوْفاً فَتِلْكَ عِبادَةُ الْعَبِيِدْ.

وَقَوْمٌ عَبَدُوا اللَّه طَلَبَ الثَّوابِ فَتِلْكَ عِبادَةُ الأُجراءِ.

وَقَوْمٌ عَبَدُوا اللَّهَ حُبّاً لَهُ فَتِلْكَ عِبادَةُ الأَحْرارِ [1]

ترجمه‌

عبادت كنندگان سه دسته‌اند:

آنها كه از ترس دوزخ خدا را مى‌پرستند، اين عبادت بردگان است.

و آنها كه براى پاداش خدا را مى‌پرستند، اين عبادت مزد بگيران است.

و آنها كه براى عشق و محبّت او او را عبادت مى‌كنند، اين عبادت آزادگان است.

شرح كوتاه‌

گرچه وعده كيفر و پاداش الهى، همه حق است، پاداشش فوق‌العاده پر ارزش و كيفرش بسيار دردناك، اما آزادگان بلند همّتى كه جز خدا نمى‌بينند و جز خدا نمى‌جويند و پيمانه قلبشان از عشق و محبّت او لبريز است، چشم به نقطه‌اى بالاتر از پاداش و كيفر دوخته، و انگيزه آنها در اطاعت فرمان خدا تنها عشقى است آميخته با معرفت شناسايى او.

[1] از كتاب وسايل الشيعه.