درس بيست و پنجم: زندگى اجتماعى سالم‌

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

لَوْ أَنَّ النّاسَ أَدَّوْا حُقُوقَ أَمْوَالِهِمْ لَكانُوا عَايِشِينَ بِخَيْرٍ [1]

ترجمه‌

اگر مردم حقوق يكديگر را بپردازند و نيازمندى نيازمندان را برطرف سازند، زندگى خوب و رضايت بخشى خواهند داشت.

شرح كوتاه‌

حديث بالا كه مخصوصاً در مورد زكات مال و تأمين احتياجات نيازمندان اجتماع وارد شده، به همه هشدار مى‌دهد كه اداى حقوق ديگران تنها يك مسأله اخلاقى و انسانى نيست؛ بلكه يك اصل مهم اجتماعى است كه آرامش و سلامت اجتماع در گرو آن مى‌باشد.

واكنش‌هاى خطرناكى كه بر اثر بهره كشى‌هاى ظالمانه و استثمار طبقاتى، جوامع امروز را به نابودى تهديد مى‌كند و آرامش را به شكل وحشتناكى بهم مى‌زند، گواه زنده اين دستور بزرگ اسلامى است؛ و تا مردم جهان «حق» را مساوى با «زور» مى‌دانند و زورمندان از اداى حقوق واجبى كه بر عهده دارند سرباز مى‌زنند، هم خودشان در خطرند و هم جوامع انسانى را بخطر مى‌كشانند.

[1] وسايل الشيعه، جلد 6، صفحه 2.