درس صد و چهل و پنجم: امانت در حفظ اسرار

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:

اذا حَدَّثَ الرَّجُلُ بِحَديثٍ، ثُمَّ الْتَفَتَ فَهِىَ امانَةٌ [1]

ترجمه‌

هنگامى كه كسى سخنى بگويد، سپس به اطراف خود بنگرد، آن سخن امانت و سِر است (و بايد در حفظ آن كوشيد).

شرح كوتاه‌

امانت انواع گوناگونى در اسلام دارد و از آن جمله امانت در حفظ اسرار مردم است، اين موضوع بقدرى از نظر اسلام مهم تلقى شده كه افشاى اسرار مردم از گناه كبيره معرفى گرديده، تازه براى اثبات «سر» بودن لزومى ندارد گوينده خواهش و تمنا و تأكيد كند كه اين از اسرار است و نزد خودت باشد؛ بلكه به كمترين چيزى براى تفهيم اين حقيقت قناعت شده است، همين اندازه كه نگاه به اطراف كند و مراقب عدم وجود شخصى ديگرى باشد كافى است كه سخنان او به عنوان اسرار برادر مسلمان و امانت نگاهدارى شود.

[1] نهج‌الفصاحه، صفحه 38.