نام کتاب : يكصد و پنجاه درس زندگى نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 15
درس پنجم:
در ميان دو مسؤوليت بزرگ
امام صادق
عليه السلام مىفرمايد:
الْمُؤْمِنُ
بَيْنَ مَخافَتَيْنِ: ذَنْبٌ قَدْ مَضَى لا يَدْرِى ما صُنْعُ اللَّهُ فيه وَ
عُمْرٌ قَدْ بَقِىَ لا يَدرِى ما يَكْتَسِبُ فِيهِ [1]
ترجمه
انسان با
ايمان همواره از دو چيز نگران است از گناهان گذشته خود كه نمىداند خدا با او چه
رفتار مىكند، و از عمر باقيمانده كه نمىداند خود چه خواهد كرد!
شرح كوتاه
بارزترين
نشانه ايمان، احساس مسؤوليت است، احساس مسؤوليت در برابر اعمالى كه انجام داده و
احساس مسؤوليت در برابر وظايف و تكاليفى كه در پيش دارد.
آن كسى كه
اين دو احساس را دارد همواره به فكر جبران كوتاهىهاى گذشته است؛ و همچنين در فكر
پيدا كردن بهترين راه ممكن براى استفاده از فرصتهاى باقيمانده، و اين هر دو رمز
تكامل و پيشرفت يك انسان با يك ملت است، مردمى كه نه به اعمال گذشته مىانديشند و
نه به فكر ساختن آيندهاند، افرادى بينوا و بدبختند.