تقاضا نزد
مردم بردن، خوارى در زندگى است و نابود كننده حيا و سبك كننده شخصيت انسان؛ و فقرى
است كه آدمى آن را براى خود فراهم مىسازد.
شرح كوتاه
بعضى از مردم
به گمان فرار از فقر، خود را به دست فقر مىسپارند، و با بردن تقاضاهاى غير ضرورى
به نزد اين و آن، خود را وابسته و نيازمند مىسازند و شخصيت انسانى خويش را در هم
مىكوبند.
اسلام به
پيروان خود دستور مىدهد كه تا آنجا كه توانايى دارند، روى پاى خود بايستند و از
«زندگى اتكالى» بپرهيزند كه، بىنيازى بوسيله ديگران، عين نيازمندى است.