و آنها كه به خاطر ذات (پاك) پروردگارشان شكيبايى مى‌كنند، و نماز را بر پا مى‌دارند؛ و از آنچه به آنها روزى داده‌ايم، در پنهان و آشكار انفاق مى‌كنند، و با حسنات سيّئات را از ميان بر مى‌دارند؛ پايان نيك سراى ديگر، از آنِ آنهاست. (همان) باغهاى جاويدان بهشتى كه وارد آن مى‌شوند؛ و همچنين پدران و همسران و فرزندان صالح آنها؛ و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى‌گردند؛ (و به آنها مى‌گويند:) سلام بر شما به خاطر صبر و استقامتتان! چه نيكوست سرانجام آن سرا (ى جاويدان)!

همانگونه كه ملاحظه مى‌فرماييد فرشتگان به خاطر صبر و استقامت و بردبارى بهشتيان به آنها سلام و درود مى‌فرستند، و رمز بهشتى شدن آنها را صبر معرّفى مى‌كنند؛ نه جهاد، نه نماز، نه حجّ، نه روزه، و نه غير اينها، هر چند همه اينها، اعمال بسيار با ارزش است، ولى هيچكدام بدون صبر حاصل نمى‌شود. بنابراين، بر گه ورود به بهشت، صبر و استقامت و خويشتندارى است.

در روايات اسلامى نيز صبر از ابعاد مختلف مورد بحث و بررسى قرار گرفته، و جملات بلند و زيبايى پيرامون آن از معصومين عليهم السلام به ما رسيده است؛ به ذكر يك نمونه قناعت مى‌كنيم، كه مشت نمونه خروار است.

حضرت على عليه السلام در شماره 82 از كلمات قصار نهج البلاغه نسبت به پنج چيز سفارش اكيد مى‌فرمايد، و براى تحصيل آن هر مقدار زحمت و مشقّت و تلاش را شايسته مى‌داند، كه پنجمين آنها صبر است. سپس ترسيمى زيبا و كاملًا محسوس و گويا از صبر ارائه مى‌دهد، و نقش مهمّ آن را اينچنين به تصوير مى‌كشد:

فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ، وَ لَاخَيْرَ فِى جَسَدٍ لَارَأْسَ مَعَهُ وَ لَافِى إِيمَانٍ لَاصَبْرَ مَعَهُ‌

مثل صبر نسبت به ايمان، مثل سر نسبت به تن انسان است. و همانگونه كه تن بى سر خير و بركتى ندارد، ايمان بدون صبر نيز خيرى ندارد!

توجّه داريد كه اگر بسيارى از اعضاى بدن از بين برود، يا قطع شود، ادامه زندگى‌