2- آيا عبادالرّحمن فقط مى‌گويند (يقولون)، و به دعا قناعت مى‌نمايند، و هيچ اقدام عملى در راستاى خواسته و دعاى خود نمى‌كنند؟ يا تمام توان و تلاش خود را به كار مى‌گيرند، و آنچه را نمى‌توانند از خدا مى‌خواهند؟

بى شك آنها به همراه دعا عمل مى‌كنند؛ و به تعبير صحيح‌تر، به همراه تلاشى در حدّ توان و قدرتشان، دعا مى‌كنند؛ همانند كشاورزى كه زمين را شخم مى‌زند، بذر را مى‌پاشد، مزرعه را آبيارى مى‌كند، بموقع آن را سمپاشى مى‌نمايد، در زمان مناسب علفهاى هرز آن را قطع مى‌كند و اقدامات لازم ديگر را نيز انجام مى‌دهد، در عين حال براى برداشت محصول بهتر دست به دعا بر مى‌دارد و از آن زارع حقيقى، حاجت خويش را طلب مى‌كند؛ عبادالرّحمن نيز از هيچ كارى در راستاى تربيت صحيح و اسلامى خانواده خويش فروگذار نمى‌كنند. آنها را از عوامل فساد و انحراف، از جمله مجلات و كتابها و فيلمها و دوستان و مناظر و مجالس ناباب دور نگه مى‌دارند، و به سمت مجلّات و كتابها و فيلمها و دوستان و مناظر و مجالس مناسب هدايت مى‌نمايند؛ و در عين حال، براى صلاح و رستگارى آنها دعا مى‌كنند؛ بدون شك چنين دعايى پذيرفته مى‌شود.

3- آيا منظور از جمله «من ازواجنا» اين است كه عبادالرّحمن براى بعضى از اعضاى خانواده دعا مى‌كنند؟ اگر چنين است، چرا؟

پاسخ: دو احتمال وجود دارد:

الف- كلمه «مِن» كه منشأ اين سؤال است، زائده و صرفاً براى زيبايى و تزيين جمله ذكر شده باشد؛ بنابراين، دعاى عبادالرّحمن اختصاص به بعضى از اعضاى خانواده ندارد؛ بلكه شامل تمام آنها مى‌گردد.

ب- احتمال ديگر آن كه: «مِن» نشويّه باشد، يعنى پروردگارا! همسران و فرزندان ما، و نسلهاى آينده آنها را، مايه چشم روشنى ما قرار بده. طبق اين تفسير، دعاى مذكور شامل نسل موجود و نسلهاى آينده كه از نسل موجود نشو و نمو مى‌كنند، مى‌گردد.