خلاصه اين كه، هر عضوى از اعضاء بدن ممكن است آلوده عمل منافى عفّت شود، حتّى فكر و قلب انسان؛ به اين شكل كه به اين عمل زشت فكر كند، و آن صحنه‌هاى زشت را تصوّر نمايد و ....

با توجّه به حديث مذكور، ممكن است آيه مورد بحث اشاره به اين باشد كه عبادالرّحمن از تمام مراتب و انواع زنا پاك هستند، حتّى فكر و انديشه آنها آلوده اين امور نمى‌شود. و روشن است كه پاك زيستن در تمام اين جنبه‌ها و مراحل، افتخار بس بزرگى است كه جز عبادالرّحمن نصيب ديگران نمى‌شود.

اهمّيّت مبارزه با اعمال منافى عفّت در اسلام‌

اسلام همانگونه كه از يك سو، زمينه‌ها و بسترهاى منتهى به بى عفّتى را بسته، و براى جلوگيرى مردم از افتادن در آن بسترها دستورات خاصّى داده، از سوى ديگر، بصورت بسيار جدّى و قاطعانه با كسانى كه آلوده به بى‌عفّتى مى‌شوند نيز مبارزه كرده، و ديگر مسلمانان را هم تشويق به شركت در اين مبارزه مقدّس مى‌نمايد كه به نمونه‌هايى از آن اشاره مى‌شود:

الف- پاكان با ناپاكان ازدواج نمى‌كنند!

خداوند متعال در آيه سوم سوره نور مى‌فرمايد:

أَلزَّانِي لَايَنْكِحُ إِلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لَايَنْكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ‌

مرد زنا كار جز با زن زنا كار يا مشرك ازدواج نمى‌كند؛ و زن زنا كار را، جز مرد زنا كار يا مشرك، به ازدواج خود در نمى‌آورد؛ و اين كار بر مؤمنان حرام شده است!

سه نكته در اين آيه شريفه قابل توجّه است: