از طرف او «حجّ بلدى» انجام داد (كسى را اجير كنند تا از همان شهرى كه ميّت در آن بوده حج بجاى آورد) و اين افضل است، ولى تفاوت قيمت حجّ بلدى و ميقاتى را فقط وارثان كبير بايد بپردازند.

مسأله 122- اگر «نايب» در حجّ بلدى چند ماه قبل از ايّام حج به شهر «منوب عنه» برود، و به عنوان «نيابت» از حج از آنجا حركت كند، و به وطن خويش يا محلّ ديگرى رود، و در ماه ذى الحجّه از آنجا عازم حج شود، همين مقدار براى حجّ بلدى كافى است، و رفتن در ماه ذى الحجّه ضرورتى ندارد.

احكام نيابت‌

مسأله 123- نايب بايد در عمل قصد نيابت كند و منوب عنه را در نيّت، ولو إجمالًا، تعيين كند، و لازم نيست نام او را ببرد، ولى مستحبّ است.

مسأله 124- لباس احرام و پول قربانى در حجّ نيابتى بر عهده اجير است؛ مگر اين كه هنگام قرارداد طور ديگرى شرط كرده باشند.

مسأله 125- نايب در طواف نساء نيز بايد قصد منوب عنه را نمايد، و احتياط مستحب آن است كه آن را به قصد «ما فى الذمه» يعنى آنچه بر عهده او است بجا آورد.

مسأله 126- اگر نايب طواف نساء را به طور صحيح انجام ندهد، همسر بر او حلال نمى‌شود، ولى بر منوب عنه، چنانچه در حيات باشد، چيزى نيست.

مسأله 127- در حجّ واجب نيابت يك نفر از چند نفر در يك سال جايز نيست ولى در حجّ غير واجب مى‌تواند قصد نيابت از چند نفر كند.

مسأله 128- كسى كه براى حجّ تمتّع اجير شده، پس از انجام حجّ نيابى،