مقام و منزلت مؤمن‌

قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله:

مٌنْ أحْزَنَ مُؤْمِناً ثُمَّ أعْطَاهُ الدُّنْيَا لَمْ يَكُنْ ذَلِكَ كَفَّارَتُهُ». [1]

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: كسى كه انسان با ايمانى را غمگين كند، بعد تمام دنيا را به او دهد، كفّاره گناه او نخواهد شد.

شرح حديث:

در تأييد روايت فوق، حديثى قدسى از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كنيم:

«قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لِيَأْذَنَ بِحَرْبٍ مِنِّى مَنْ أَذَى‌ (آذى‌) عَبْدِى المُؤْمِنَ ...

؛ كسى كه بنده مؤمن مرا اذيّت كند به من اعلان جنگ كرده است» [2].

اگر ما بخواهيم مكاتب مختلف را ارزيابى كنيم، يكى از معيارها اين‌

[1] بحارالأنوار، ج 75، ص 150.

[2] اصول كافى، ج 2، ص 350.