آثار گناه‌

قَالَ الامام الْبَاقِرُ عليه السلام:

«مَا مِنْ عَبْدٍ يَمْتَنِعُ مِنْ مَعُونَةِ أخِيهِ الْمُسْلِمِ وَ السَّعْىِ لَهُ فِى حَاجَتِهِ قُضِيَتْ أوْلَمْ تُقْضَ إلَّاابْتُلِىَ بِالسَّعْىِ فِى حَاجَةٍ فِيمَا يَأْثِمُ عَلَيْهِ وَ لَايُؤْجَرُ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ يَبْخَلُ بِنَفَقَةٍ يَنْفَقُهَا فِيمَايَرْضَى‌اللَّهُ إلَّاابْتُلِىَ‌بِأنْ‌يَنْفِقَ أضْعَافَهَا فِيمَا أسْخَطَ اللَّهُ». [1]

امام باقر عليه السلام مى‌فرمايد: كسى‌كه برادر مؤمنش به او نياز پيدا كند و حاضر نشود به او كمك كرده يا در رفع مشكل تلاش كند، خدا او را مبتلا مى‌كند به اين كه نيروهايش را در جايى صرف كند كه نه در آخرت ثواب دارد و نه در دنيا نفع مى‌برد (كار بيهوده) و كسى‌كه در راه خدا اموالش را انفاق نكند، خداوند او را مبتلا مى‌كند به اين كه چند برابر آن را در راه حرام صرف كند.

[1] تحف العقول، كلمات قصار امام باقر عليه السلام و بحارالأنوار ج 75، ص 173.