در درون مسلمين بدعتها را نابود مىكند) همانگونه كه سُفَها حق را از بين
مىبرند، تا آنجا كه ظلمى ديده نمىشود و امر به معروف و نهى از منكر مىكنند.
شرح حديث:
روايت در تفسير امام حسن عسگرى عليه السلام در ذيل آيه:
«الَّذِينَ إنْ
مَكَّنَّاهُمْ فِى الأَرْضِ أقَامُوا الصَّلوةَ وَ آتُوا الزَّكوةَ؛[1] كسانى كه اگر
به آنها تمكين و قدرت در زمين داديم نماز را به پا مىدارند و زكوة مىدهند» آمده
است.
با توجّه به آيه قبل كه مىفرمايد: «وَ
لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مِنْ يَنْصُرُهُ إنَّ اللَّهَ لَقَوىٌّ عَزِيزٌ»[2] مراد از «الذى»
در اين آيه، كسانى هستند كه ناصر دين خدا و بندگان خدا و ارزشهاى والاى اسلامى
باشند كه خداوند آنها را يارى مىكند، پس ناصران دين خدا همان «الذين إن مكّنّاهم
...» هستند كه نماز به پا مىدارند و همه را نماز خوان كرده و با ارزشهاى والاى
نماز آشنا مىكنند و زكوة مىپردازند.
از اين حديث استفاده مىشود كه ناصران دين خدا فقط ائمّه نيستند، بلكه مصداق
اتّم آن ائمّه عليهم السلام و حضرت مهدى (عج) و اصحاب ايشان هستند. براى اين كه
بدانيم كه آنها چه مىكنند تا در مسير آنها حركت