شرح حديث:

در اين روايت امام عليه السلام به مواليان خود سلام رسانده و چهار سفارش فرموده‌اند. تعبير به موالى در روايت به اين جهت است كه همه شيعه نيستند و اگر موالى اين دستورات چهارگانه را انجام دهند شيعه مى‌شوند. اوّلين توصيه، فردى و بقيّه توصيه‌هاى اجتماعى است.

1- تقوا

نام شيعه بر خود گذاشتن و شركت در مجالس دعا، توسّل و عزادارى- كه همه مطلوب است- براى شيعه واقعى بودن كافى نيست بلكه شرط اوّل تقواست كه او را از گناه باز دارد و هوا و هوس را مهار كرده و حلال و حرام را از هم جدا كند.

مقام عصمت مانع ارتكاب گناه است به طورى كه معصوم حتّى فكر گناه هم نمى‌كند و همان گونه كه انسان از نوشيدن آب گنديده جويها اكراه دارد و دورى مى‌كند، معصوم هم از ارتكاب گناه دورى مى‌كند.

عدالت مقام پايين‌تر از عصمت است، يعنى اگر گناهى هم مرتكب شود توبه مى‌كند.

2- كمك به فقرا و ضعيفان‌

اگر امكاناتى دارند، بايد اشتغال زايى كنند و دردسرهاى آن را هم بپذيرند، چرا كه بركت در اينجاست، ولى امروزه اغلب مردم راحت‌