مى‌كنند! وقتى مردم عامى، عالم بى عملى را مشاهده كنند و دريابند كه او به گفته‌هاى خويش جامه عمل نمى‌پوشاند، اعتقاد آنها نسبت به دين سست مى‌گردد؛ و چه بسا درباره بهشت و جهنّم و حساب و كتاب قيامت نيز ترديد كنند و با خود بگويند: «اگر از قيامت خبرى هست، گويندگان دين به عمل سزاوارترند». بنابراين، اگر حاكمان ظالم، تنها دنياى مردم را تيره و تار مى‌كنند، دانشمندان منحرف آخرت مردم را تباه مى‌سازند.

ج- عالم منحرف مردم را به گناه مى‌كشاند!

كشورهاى مخالف اسلام، جهت مبارزه با دين مبين اسلام، در صد سال پيش، فرقه ضالّه‌اى را تأسيس كردند كه براى شدّت بخشيدن به آن، عالم منحرفى را در دامن خود پروراندند. او كتابى در تأييد اين فرقه، با سوء استفاده از آيات و روايات نوشت. اين عالم منحرف با كتابش، آنقدر گمراه كننده بود كه هيچ يك از پايه گذاران فرقه ضالّه، به اندازه اين دانشمند منحرف سبب گمراهى مردم نشدند.

از اين رو، فرهيختگان معارف الهى بايد بدانند كه سبب انحراف اين نوع دانشمندان عدم اخلاص آنهاست. آنها از ابتداى تحصيل، رضا و خشنودى حضرت حق را در نظر نداشتند و هميشه ديناپرستى و پيروى از هوى و هوس را وجهه همّت خود قرار داده‌اند و به همين جهت، آخرت خود را تباه ساختند.

لذا انسان به هر مقامى دست يافت، نبايد خود را وسوسه‌هاى شيطان در امان بداند؛ چه اين كه احساس چنين چيزى، آغاز انحراف و سقوط آن شخص محسوب مى‌شود، بلكه انسان همواره بايد بين خوف و رجا باشد؛ خوف و ترس از وسوسه‌هاى شيطان و هوى نفس، و رجا و اميدوارى به رحمت و لطف خداوند بخشنده مهربان.

عالم و دانشمند دينى از ديدگاه امام حسن عسگرى عليه السلام‌

عالم سترگ و فقيه توانمند، شيخ انصارى- رضوان اللّه عليه- در كتاب‌