حسين مظهر آزادگى و آزادى است
خوشا كسى كه چنينش مرام و آيين است
نه ظلم كن به كسى، نى بزير ظلم برو
كه اين مرام حسين است و منطق دين است
همين نه گريه بر آن شاه تشنه لب كافيست
اگر چه گريه بر آلام قلب، تسكين است
ببين كه مقصد عالى وى چه بود اىدوست
كه درك آن سبب عزّ و جاه و تمكين است
ز خاك مردم آزاده بوى عشق آيد
نشان شيعه و آثار پيروى اين است
«خوشدل تهرانى» [1]
حماسه آفرين
نازم حسين را كه چو در خون خود تپيد
شيواترين حماسه عالم بيافريد
ديدى دقيق بايد و فكرى دقيقتر
تا پى برد به نهضت آن خسرو رشيد
قامت چو زير بار زر و زور خم نكرد
در پيش عزم و همّت وى آسمان خميد
تا ننگرد مذلّت و خوارى و ظلم و كفر
داغ جوان و مرگ برادر به ديده ديد
[1] رجوع كنيد به: ديوان خوشدل تهرانى، ص 240- 244.