كه زنده هستم، سپاهيان طغيانگر و نادان خود را از تعرّض به حرم من باز داريد».

شمر گفت: راست مى‌گويد. آنگاه به لشكريان خويش رو كرد و گفت: «از حرم او دست برداريد و به خودش حمله كنيد كه به جانم سوگند هماوردى است بزرگوار!».

سپاه دشمن از هر طرف به سوى امام عليه السلام حمله‌ور شدند و امام در جستجوى آب به سوى فرات رفت ولى سپاهيان همگى هجوم آوردند و مانع شدند. [1]

امام عليه السلام با اين شعار خود، دشمن را شرمنده كرده، فرمود: «اگر دين نداريد و از خدا و قيامت نمى‌ترسيد لا اقل آزاد مرد باشيد و راه و رسم آزادگى را فراموش نكنيد».

در ميدان نبرد، نظاميان در برابر هم قرار دارند و غير نظاميان مخصوصاً زنان و كودكان طرف نيستند، حمله به آنها نهايت ناجوانمردى و نشانه پستى حمله كننده است.

ولى اين شعار پيامى فراتر از اينها دارد، اين شعار همه جهانيان را مخاطب مى‌سازد و به آنها مى‌گويد حتّى اگر تابع دين و مذهبى نيستيد، اصول انسانيّت و شرافت انسانى و اخلاق بشرى را فراموش نكنيد، در واقع اين همان شعار رعايت «حقوق بشر» است كه امروز سخن از آن بسيار مى‌گويند و كمتر عمل مى‌كنند.

122- مناجات با خدا و نفرين به دشمن‌

در روز عاشورا امام حسين عليه السلام به سوى فرات روانه شد كه شمر گفت: به خدا سوگند! به آن نخواهى رسيد تا در آتش درآيى!

شخص ديگرى گفت: يا حسين! آيا آب فرات را نمى‌بينى كه مثل شكم ماهى مى‌درخشد؟! به خدا سوگند! از آن نخواهى چشيد تا آن‌كه با لب تشنه از جهان چشم بپوشى!

امام عليه السلام گفت:

«اللَّهُمَّ أَمِتْهُ عَطَشاً

؛ خدايا! او را تشنه بميران!».

[1]. مقتل الحسين خوارزمى، ج 2، ص 33 و بحارالانوار، ج 45، ص 50- 51.