تا آن حضرت بر فرزندان على عليه السلام و فاطمه عليها السلام اين نام‌ها را بنهد». [1]

جلال الدّين سيوطى (از علماى معروف اهل سنّت در قرن دهم) نقل كرده است كه: «حسن و حسين دو نام از نام‌هاى اهل بهشت است و مردم عرب پيش از اين، اين دو نام را بر فرزندان خويش نمى‌نهادند». [2]

دوم: شخصيّت ممتاز آن حضرت‌

امام حسين عليه السلام در ميان جامعه اسلامى و مسلمانان در همان زمان، داراى شخصيّت خاصّى بود؛ چرا كه فرزند فاطمه زهرا عليها السلام بود و از اين رو فرزند رسول خدا نيز ناميده مى‌شد. اين دو بزرگوار (حسن و حسين) به سبب محبّت ويژه رسول خدا و كلمات ارزشمندى كه حضرت درباره آنان فرموده بود، مورد توجّه ويژه همه مسلمين قرار داشتند. در اينجا به نمونه‌هايى از كلمات و برخوردهاى محبّت‌آميز رسول خدا صلى الله عليه و آله با آن حضرت توجّه مى‌كنيم:

1. رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله درباره امام حسن و امام حسين عليهما السلام اين جمله معروف را فرمود:

«الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ سَيِّدا شَبابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ

؛ حسن و حسين سرور جوانان بهشتند». [3]

2. در حديث ديگرى آمده است كه: گروهى با رسول خدا صلى الله عليه و آله به مهمانى مى‌رفتند، آن حضرت پيشاپيش آن جمع حركت مى‌كرد. در اثناى راه، حسين عليه السلام را ديد. رسول خدا صلى الله عليه و آله خواست او را در آغوش بگيرد، ولى حسين عليه السلام به اين سو و آن سو مى‌دويد؛ پيامبر صلى الله عليه و آله از مشاهده اين حالت تبسّم كرد، تا آن‌كه او را در آغوش گرفته، يك دست‌

[1]. اسد الغابة، ج 2، ص 9.

[2]. تاريخ الخلفاء، ص 209.

[3]. اين حديث با تعبيرات مختلف در منابع سنّى و شيعه نقل شده است از جمله: مسند احمد، ج 3، ص 3، 62، 64 و 82؛ سنن ترمذى، ج 5، ص 321؛ مستدرك حاكم، ج 3، ص 167؛ بحارالانوار، ج 43، ص 21، 25، 124، 191- 192.