بهانه‌ها

1- قبور نبايد مسجد باشد!

گاه مى‌گويند ساختن بنا بر قبور سبب پرستش قبرها مى‌شود و اين حديث نبوى گواه بر عدم جواز آن است:

«لَعَنَ اللهُ الْيَهُودَ اتَّخَذُوا قُبُورَ أنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ

؛ خداوند يهود را لعن كرد زيرا قبور پيامبرانشان را مسجد قرار دادند». [1]

ولى بر همه مسلمين روشن است كه هيچ كس قبور اولياء الله را پرستش نمى‌كند و ميان «زيارت» و «عبادت» فرق واضح و روشنى است. ما همان گونه كه به زيارت و ديدار احيا و زنده‌ها مى‌رويم و بزرگان را احترام كرده و از آنها التماس دعا مى‌كنيم، همين گونه به زيارت اموات مى‌رويم و به بزرگان دين و شهداى راه اسلام احترام مى‌گذاريم و از آنها التماس دعا داريم.

آيا هيچ عاقلى مى‌گويد زيارت بزرگان در حياتشان به صورتى كه گفته شد، عبادت، كفر و شرك است؟ زيارت بعد از وفات نيز همين گونه است.

پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله) به زيارت قبور بقيع مى‌رفت و روايات بسيارى در منابع اهل سنّت در مورد زيارت قبر پيامبر (صلى الله عليه و آله) و زيارت ساير قبور آمده است.

[1]. صحيح بخارى، جلد 1، صفحه 110، همين معنا به اضافه «و النصارى» در صحيح مسلم نيز آمده است. (جلد 2، صفحه 67).