اهميّت تزكيه نفس:

تزكيه نفس در آيات متعدّدى از قرآن مطرح شده، تا آنجا كه در برخى از آيات به عنوان هدف بعثت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله معرّفى شده است. به همين جهت در آيه دوم سوره جمعه مى‌خوانيم:

« «هُوَ الَّذِى بَعَثَ فِى الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُواْ عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِى ضَلَالٍ مُّبِينٍ»؛ او (پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله) كسى است كه در ميان جمعيّت درس نخوانده رسولى از خودشان برانگيخت، كه آياتش را بر آنها مى‌خواند، و آنها را تزكيه مى‌كند، و به آنان كتاب (قرآن) و حكمت مى‌آموزد، و مسلّماً پيش از آن در گمراهى آشكارى بودند».

علاوه بر آيه فوق، حديث معروف

«إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَكَارِمَ الْأَخْلَاقِ‌

؛ من فقط براى زنده كردن فضايل اخلاقى در ميان بشر، مبعوث شده‌ام» [1] مؤيّد ديگرى براى ادّعاى ماست. سرّ اين مطلب هم روشن است؛ زيرا تمام بدبختيهاى امروز بشر از قبيل قتلها، غارتها، جنگهاى داخلى، بين المللى، قاچاق مواد مخدّر، قاچاق اطفال، سرقتها، توليد و فروش سلاحهاى مرگبار كشتار جمعى، و مانند آن، بر اثر فقدان اخلاق است.

جنگهاى جهانى نيز معلول همين علّت بوده است.

در آيه 14 سوره اعلى، تزكيه نفس به عنوان كليد سعادت و رستگارى بيان شده است، توجّه كنيد:

« «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى»؛ به يقين كسى كه پاكى جست (و خود را تزكيه كرد)، رستگار شد».

خداوند متعال در آيه شريفه 18 سوره فاطر توصيف عجيبى از تزكيه نفس كرده‌

[1]. ميزان الحكمه، باب 1111، ح 5058، مادّه الخُلق.