مى‌چرخد، و يكى از نتايج اين دو حركت اين است كه آن سمت كره ماه كه به سوى زمين است همواره ثابت است، و به تعبير ديگر ما هيچ وقت موفّق به ديدن پشت كره ماه نمى‌شويم.

ه) فاصله ما تا كره ماه‌

ساكنان كره زمين 390 هزار كيلومتر با ماه فاصله دارند، و اين فاصله نسبتاً نزديكى است، زيرا نور در هر ثانيه (يك چشم بر هم زدن) 300 هزار كيلومتر راه مى‌رود، بنابراين نور ماه در مدّت تقريباً يك و نيم ثانيه (بلكه كمتر) به ما مى‌رسد.

و) روز و شب در ماه‌

روز و شب در كره ماه همچون روز و شب ما زمينيان نيست، بلكه يك روز كره ماه معادل دو هفته، و يك شب آنجا نيز دو هفته طول مى‌كشد. به تعبير ديگر، يك شبانه روز در كره ماه تقريباً معادل يك ماه در كره زمين است! بدين جهت در وسط روز در كره ماه درجه حرارت بسيار بالاست، و تا 300 درجه مى‌رسد، به گونه‌اى كه هر چيز قابل اشتعالى در آنجا وجود داشته باشد آتش مى‌گيرد، همان‌گونه كه در نيمه شب آنجا آن قدر هوا سرد مى‌شود كه همه چيز يخ مى‌زند! به همين دليل مسافران كره ماه بايد به‌گونه‌اى برنامه ريزى كنند كه اوائل طلوع آفتاب بر كره ماه فرود آيند، تا از گرماى سوزان وسط روز آنجا در امان باشند. و اين مسأله بسيار مهمّى است كه بشر چگونه مى‌تواند به كره ماه سفر كند، و سه روز در راه باشد، به گونه‌اى زمان حركت خود را تنظيم كند كه اوّل طلوع آفتاب در آنجا فرود آيد؟ آيا اين هنر و مهارت بشر است كه در سايه پيشرفتهاى علمى و مطالعات دقيق و گسترده و عميق به آن رسيده، يا نشانگر نظم دقيق حاكم بر نظام هستى و كرات منظومه شمسى است كه به انسان امكان اين محاسبات دقيق را مى‌دهد؟ شما قضاوت كنيد.

گوشه‌اى از بركات كره ماه:

ماه براى ما زمينيان بركات فراوانى دارد، و نقش بسزايى در تأمين نيازهاى ساكنان‌