3.

«التَّفَكُّرُ فى‌ آلاءِ اللَّهِ نِعْمَ الْعِبادَةِ

؛ انديشه در نعمتهاى پروردگار، از بهترين عبادتهاست». [1]

از خداوند مى‌خواهيم كه به ما توفيق تفكّر و انديشه عنايت فرمايد، كه هر چه تفكّر بيشتر شود، بيشتر به خدا عشق مى‌ورزيم، و هر چه آتش عشقمان فروزانتر گردد، بهتر عبادتش مى‌كنيم.

تفسير سوگندهاى قرآن در كلام دانشمندان‌

دانشمندان شيعه و اهل سنّت از چندين قرن قبل در فكر جمع‌آورى قسمهاى قرآن بوده، و پيرامون آن بحث كرده، و برخى از آن مباحث به صورت كتاب منتشر شده، و اكنون موجود است. بنابراين، موضوع بحث ما يك بحث كاملًا جديد و تازه نيست. آن بزرگواران مطالبى در تفسير اين آيات قرآن بيان كرده‌اند، و مطالبى نيز باقى مانده كه ما به آن مى‌پردازيم. همان‌گونه كه مطالبى از ما باقى خواهد ماند كه آيندگان پيرامون آن بحث خواهند كرد. زيرا قرآن مجيد، به فرموده حضرت على عليه السلام:

«نوآوريهايى دارد كه هرگز پايان نمى‌گيرد، و شگفتيهاى فراوانى كه تمام نمى‌شود؛

لا تَفْنى‌ غَرائِبُهُ وَ لا تَنْقَضى‌ عَجائِبُهُ‌». [2]

5. شيوه‌هاى بحث از قسم‌هاى قرآن‌

در مورد چگونگى بحث پيرامون سوگندهاى قرآن، دو روش در نوشته كسانى كه وارد اين مبحث شده‌اند، ديده مى‌شود:

1. بحث موضوعى؛ بدين معنا كه (مثلًا) قسمهاى مربوط به خورشيد را در سراسر قرآن يكجا بحث كرده، سپس به سراغ سوگندهاى مربوط به روز و شب رفته، و آنها را نيز يكجا مورد بحث قرار داده‌اند. و به همين شكل در مورد ساير قسمهاى قرآن بحث كرده‌اند.

[1]. ميزان الحكمه، ج 8، باب 3253، ح 16215.

[2]. نهج البلاغه، خطبه 152.