پيامبرى كه هرگز مطابق هواى نفس و خواهش دل سخن نمى‌گويد، در آخرين ساعات عمر از پيروانش تقاضا مى‌كند كاغذى بياورند تا مطالب مهمّى را براى آنها بنويسد.

امّا در ميان بهت و حيرت همه، خليفه دوم وقاحت و بى‌شمرى را به اوج خود رسانده مى‌گويد:

«ان النبى صلى الله عليه و آله غلبه الوجع‌

؛ بيمارى بر پيامبر غلبه كرده و حرفهايش اعتبارى ندارد!». و طبق برخى از روايت عبارت زشت‌ترى به زبان آورد:

«ان الرجل ليهجر

؛ پيامبر (نعوذ باللَّه) هذيان مى‌گويد (به سخنانش توجّه نكنيد)». و بدينوسيله مانع نوشتن وصيّت حضرت شد. آيا اين سخنان با آيات قرآن سازگار است؟

ما شيعيان بايد شكرگزار خداوند باشيم كه به دامان اهل البيت عليهم السلام چنگ زده، و در سايه هدايتهاى آنان دچار اين اشتباهات بزرگ نمى‌شويم. كه هر كس به حديث پيامبر عمل كند، و به قرآن و عصمت پناه ببرد هرگز گمراه نخواهد شد. [1]

خلاصه اينكه در سوره نجم براى اثبات نبوّت سوگند ياد شده است.

قرآن كريم:

و امّا در سوره واقعه براى اثبات حقانيّت قرآن قسم ياد شده است؛ توجّه كنيد:

«سوگند به جايگاه ستارگان، كه كتاب آسمانى مسلمانان، قرآن كريمى است كه جز پاكان نمى‌توانند به آن دست يابند».

تفسير «لايمسّه الا المطهرون»:

دو تفسير براى اين آيه شريفه بيان شده است:

الف) خطوط قرآن بايد با وضو و غسل لمس شود. بنابراين مسلمانان بايد مراقب باشند كه آيات قرآن را، چه در قرآن باشد يا در كتابها و روزنامه‌ها و نشريات و جاهاى ديگر، بدون وضو دست نزنند.

[1]. بحارالانوار، ج 36، ص 331.