دستور العمل‌هاى چهار مادّه‌اى:

نتيجه اينكه تمام انسانها در حال خسران و زيانند، مگر كسانى كه به اصول چهارگانه زير معتقد باشند و به آن عمل كنند: 1. ايمان. 2. عمل صالح. 3. سفارش به حق. 4. سفارش به صبر. به شرح كوتاهى در مورد هر يك توجّه كنيد:

1. ايمان‌

ايمان اعتقاد درونى است كه به انسان جهت، و مسئوليّت داده، و هدف انسان را اصلاح مى‌كند. ايمان اعتقادى است كه تمام وجود انسان را تحت تأثير قرار داده، و آثار آن در تمام اعضا و جوارح آدمى آشكار مى‌شود. امّا مراتب و مراحلى دارد؛ ايمان در وجود انسانهاى ضعيف الايمان بسان نور ضعيف شمعى است كه در اطاق بزرگى روشن شده، كه نور آن به سختى فضاى خانه را روشن مى‌كند، امّا از پنجره‌ها بيرون نمى‌رود. و اگر كسى از بيرون به آن اطاق نگاه كند متوجّه نور درون خانه نمى‌شود. امّا ايمان انسانهاى قوىّ الايمان بسان نورافكنى است كه نه تنها فضاى خانه را كاملًا روشن كرده، بلكه از تمام پنجره‌ها و منافذ خانه به بيرون پرتو مى‌افكند. به گونه‌اى كه از چندين كيلومتر فاصله مى‌توان تشخيص داد كه چراغى در آن خانه روشن است.

ايمان بايد قوى باشد، و آثارش در اعضا و جوارح انسان نمايان گردد. نور ايمان بايد چشم را از محرّمات حفظ كند، به گوش اجازه شنيدن امور غير مجاز ندهد، پا را از رفتن به مجالس گناه باز دارد، و خلاصه در تمام اعضا اثر كند.

مؤمنان راست قامت:

ايمان انسان را همچون كوه در مقابل حوادث ثابت و استوار نگه مى‌دارد، و نه تنها اجازه تزلزل و سستى به وى نمى‌دهد، بلكه باعث تزلزل و تغيير جهت بادها و طوفانها مى‌گردد! و ما اين اوصاف و ويژگيها را در اصحاب و ياران حضرات معصومين عليهم السلام مى‌يابيم.

روزى على عليه السلام دست ميثم تمّار را گرفت، و او را به نخلستان كوفه برد، تا به‌