اختلاف و درگيرى ورثه است. چنين انسانى ضرر كرده است، چون خويشتن را به يك خانه 500 ميليونى فروخته، در حالى كه كمترين قيمت او بهشت پروردگار است.

6. فشارها و حوادث‌

برخى ديگر از مفسّران، «عصر» را به حوادث و فشارهاى زندگى انسانها، كه كم و بيش براى هر شخصى رخ مى‌دهد، تفسير كرده‌اند. زيرا زندگى آدمى يكنواخت نيست، بلكه آميخته با حوادث است. گاه سالم است، و گاه بيمار، در برهه‌اى از زمان جوان است، و سپس رو به پيرى مى‌رود. گاه ثروتمند است و گاه فقير، زمانى در امنيّت است و زمان ديگر ناامنى به سراغ او مى‌آيد. و البتّه اين فشارها و حوادث انسان را مى‌سازد. اين سختى‌ها و ناملايمات او را پخته و قوى مى‌كند. شايد عدّه‌اى بگويند:

حضرت على عليه السلام كه با نان جوين زندگى را مى‌گذراند، چگونه قادر بر كندن در قلعه خيبر شد؟ چگونه آن حضرت در مقابل پهلوان بى‌بديل عرب عمروبن عبدود ايستادگى كرد، و در نهايت بر او پيروز شد؟

حضرت على عليه السلام در پاسخ اين سؤال انسانها را به درختان بيابانى و درختان كنار نهر آب تشبيه مى‌كند. انسانهايى كه مشكلات را تحمّل نموده، و در برابر حوادث و ناملايمات صبر و بردبارى را پيشه خود كرده‌اند. بسان درختان بيابانى هستند كه با كمترين مقدار آب ساخته‌اند، و در برابر طوفانهاى سهمگين وبادهاى تند همچون كوه مى‌ايستند. امّا انسانهاى ناز پرورده، مانند درختان كنار نهر آبند، كه سست و كم تحمّلند، و با كمترين فشار و طوفانى از پاى در مى‌آيند.

«الا وانَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِيَّةَ اصْلَبُ عُوداً، وَالرَّواتِعَ الْخَضِرَةَ ارَقُّ جُلُوداً

؛ آگاه باشيد! درختان بيابانى چوبشان محكمتر است، و درختانى كه همواره در كنار آب قرار دارند پوستشان نازكتر و كم دوامتر است». [1]

[1]. نهج‌البلاغه، نامه 45.