مسلمانان منتظر بودند تا بفهمند منظور پيامبر صلى الله عليه و آله چه كسى است. حضرت فرمود:

على را خبر كنيد، تا پرچم را به دست او دهم. بعضى از منافقين كه از اين مطلب ناراحت شده بودند شروع به بهانه تراشى كردند كه: يا رسول اللَّه! على چشم درد دارد و قادر بر انجام اين مأموريّت نمى‌باشد. حضرت رسول صلى الله عليه و آله على را طلبيد، و با آب دهانش بر چشمانش ماليد، و درد چشم كاملًا برطرف شد. آنگاه پرچم را به دست او سپرد، و على شجاعانه قلعه خيبر را فتح كرد!».

3. آيه شريفه مباهله كه نازل شد، حضرت رسول صلى الله عليه و آله، على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام را فرا خواند و فرمود:

«اللَّهُمَّ هؤُلاءِ اهْلى‌

؛ خدايا! اين افراد، اهل‌بيت من هستند». [1]

معاويه! با اين فضائلى كه در مورد على شنيده‌ام، چگونه او را سبّ و لعن كنم؟

هر چند بنى‌اميّه تصميم بر محو فضائل على گرفتند، و هفتاد سال در راه رسيدن به اهداف شوم خود به طور جدّى تلاش كردند، امّا خواسته خداوند رسوايى بنى‌اميه و نشر فضائل حضرت اميرالمؤمنين بود. لذا امروز نهج‌البلاغه حضرت على در همه جا موجود و فضائلش تاريخ را پر كرده است. و اين تاريخ براى ما عبرت است.

از تاريخ مى‌آموزيم كه هر كس مورد نصر و يارى خداوند قرار گيرد هيچ كس نمى‌تواند بر او غلبه كند، و اگر خداوند بخواهد كسى را خوار و ذليل كند، هيچ قدرتى توانايى ايستادگى در برابر اراده پروردگار را نخواهد داشت. «إِنْ يَنْصُرْكُمْ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ وَإِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِى يَنْصُرُكُمْ مِّن بَعْدِهِ». [2]

على خلاصه پيامبران بزرگ عليه السلام:

به قول شاعر:

[1] سنن الترمذى، ج 5، ص 3745.

[2] آل عمران، آيه 160.