و پس از آن با بستگانش خداحافظى كند، سپس او را اعدام كنند، چنين شخصى عذاب بسيار زيادى را تحمّل مى‌كند نسبت به كسى كه او را مى‌آورند و بلافاصله به دار مى‌آويزند. بدين جهت، خداوند جهنّميان را با حالت ذلّت و خوارى در اطراف جهنّم جمع مى‌كند.

3. منكران معاد و شياطين‌

خداوند انسانهاى بى‌منطقِ منكرِ معاد را به همراه شياطين در اطراف جهنّم جمع، و به همراه آنها وارد دوزخ مى‌كند، كه اين خود عذاب مضاعفى براى منكران معاد است.

اگر شخص گنهكارى را به عنوان مجازات زندانى كنند، زندان براى او سخت و ناملايم است. امّا اگر در زندانى ببرند كه زندانيان آن قاتلين و قاچاقچيان موادّ مخدّر و مفسدان فى الارض، و رواج دهندگان فحشا و فسادند، عذاب و ناراحتى او مضاعف و دو چندان مى‌شود، و لب به اعتراض مى‌گشايد، و تقاضا مى‌كند كه وى را به زندانى منتقل كنند كه زندانيان آن جرمى مشابه جرم او انجام داده‌اند.

4. سردمداران ظلم، جلودار جهنّميان‌

همانگونه كه رهبران ظالم و ستمگر در اين دنيا جلودار ظالمين و ستمگران بودند، در آخرت نيز بايد زودتر از ديگران طعم تلخ عذاب الهى را بچشند. بدين جهت خداوند آنها را كه در برابر فرامين الهى سركش‌تر و سرسخت‌تر بوده‌اند را جدا مى‌كند، و قبل از ديگران راهى جهنّم مى‌سازد. لذا در مورد فرعون مى‌خوانيم:

« «يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَأَوْرَدَهُمْ النَّارَ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ»؛ روز قيامت او در پيشاپيش قومش خواهد بود؛ و (به جاى چشمه‌هاى زلال بهشت) آنها را وارد آتش مى‌كند، و چه بد آبشخورى است (آتش)، كه بر آن وارد مى‌شوند!». [1]

[1]. هود، آيه 98.