امّا اگر مرتكب كار زشتى شود، فرشته ثبت اعمال نيك، به رفيقش مى‌گويد تا هفت ساعت به او مهلت بده و چيزى ننويس، شايد پشيمان شود و توبه كند. چنانچه پس از گذشت مهلت مذكور توبه نكرد فقط يك گناه برايش بنويس. [1] بدين جهت به آنها فرشتگان كريم و بزرگوار گفته شده است.

راستى اگر همواره توجّه داشته باشيم كه خداوند و فرشتگان ناظر اعمال ما هستند، و در خلوت و جلوت همراه ما مى‌باشند، و در هيچ زمان و مكانى ما را تنها نمى‌گذارند، آيا مرتكب گناه خواهيم شد؟ ايمان به باورهاى دينى كنترل قوى و محكمى در برابر وسوسه‌هاى شيطان است.

چگونگى معاد و بازگشت انسانها:

خداوند متعال پس از اشاره به فرشتگانِ محافظ، كه در طول عمر انسان مأمور تشكيل پرونده وى براى ارائه به دادگاه عدل الهى در جهان آخرت هستند، به امكان تحقّق معاد و رستاخيز انسانها پرداخته و در آياتى كوتاه مى‌فرمايد:

« «فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ* خُلِقَ مِنْ مَّاءٍ دَافِقٍ* يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ* إِنَّهُ عَلَى‌ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ* يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ»؛ انسان بايد بنگرد كه از چه چيز آفريده شده! از يك آب جهنده خلق شده است، آبى كه از ميان پشت و سينه‌ها خارج مى‌شود! مسلّماً خداوند مى‌تواند انسان را به حالت قبلى خويش باز گرداند!».

اين، استدلال محكم و جالبى است. خداوندى كه بشر را از يك قطره آب گنديده خلق مى‌كند، براحتى توان آفرينش مجدّد وى را از مشتى از خاك خواهد داشت.

تفسير «صلب» و «ترائب»:

آيه شريفه‌ «يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ» يكى از آيات پيچيده قرآن مجيد

[1]. تفسير نمونه، ج 26، ص 229.