شكايت خواهد كرد.

پس از اشاره به اهميّت و عظمت قرآن مجيد از ديدگاه قرآن و پيامبر صلى الله عليه و آله به سؤالات پنج‌گانه‌اى كه در ابتداى بحث به آن اشاره شد، مى‌پردازيم:

1. حكم شرعى سوگند ياد كردن‌

سؤال: از نظر قرآن مجيد و روايات اسلامى قسم ياد كردن چه حكمى دارد؟ و اگر كار شايسته‌اى نيست، چرا خداوند در قرآن مجيد اين همه قسم خورده است؟

پاسخ: قسم خوردن در كارهاى شخصى چنانچه دروغ باشد حرام است، و از گناهان كبيره به شمار مى‌رود. و اگر راست باشد كراهت شديد دارد. [1]

بدين جهت در دستورات و آداب اسلامى سفارش شده كه حتّى الامكان قسم نخوريد. اساس اين حكم، آياتى از قرآن مجيد است؛ و عمده آن، آيه شريفه 224 سوره بقره مى‌باشد:

« «وَلَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِايْمَانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»؛ خدا را در معرض سوگندهاى خود قرار ندهيد؛ و براى اينكه نيكى كنيد، و تقوا پيشه سازيد، و در ميان مردم اصلاح كنيد (سوگند ياد ننماييد). و خداوند شنوا و داناست».

آيه مذكور مردم را از قسم خوردن، حتّى در كارهاى خوب نهى كرده، و به آنها سفارش مى‌كند قسم را ترك كنند.

در شأن نزول اين آيه شريفه آمده است كه دختر عبداللَّه بن رواحه، از اصحاب و ياران پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله، با همسرش اختلاف داشت. عبداللَّه بارها در مورد اختلاف آنها وساطت كرده بود، ولى اين بار حوصله‌اش سر رفت و قسم خورد كه ديگر كارى به كار آنها نخواهد داشت. [2]

[1]. رساله توضيح المسائل معظّم له، مسأله 2304.

[2]. تفسير نمونه، ج 2، ص 145، ذيل آيه مورد بحث.