پيامبر فرمود:

«تَشْهَدُونَ لا الهَ إِلّا اللَّهُ وَ انّى‌ رَسُولُ اللَّهِ‌

؛ به صف موحدان بپيونديد و از شرك دورى كنيد».

مشركان به يكديگر نگاهى كردند و گفتند: تمام دعواى ما با شما در همين يك جمله است، كه ما بتهايمان را رها نكنيم. تو مى‌گويى ما 360 بت را رها نموده و خداى واحد ناديده را عبادت كنيم! [1]

آرى! بت پرستان كسانى كه هماهنگ با افكار و تفكّرات آنها نبودند، و در مسير باطل حركت نمى‌كردند، و نان را به نرخ روز نمى‌خوردند، ديوانه مى‌شمردند. در حالى كه چنين برچسبى اين حقيقت را در طول تاريخ فرياد مى‌زند كه: پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله تسليم امتيازات مادّى نشد، و در راه رسيدن قرب الى اللَّه به آن پشت پا زد.

فلسفه برچسب جادوگرى:

از آنجا كه كلام پيامبر صلى الله عليه و آله مخصوصاً هنگامى كه آياتى از قرآن مجيد را تلاوت مى‌كرد، اثر عجيبى در شنونده مى‌گذاشت، و هر كس را كه به نزدش مى‌رفت با چند جمله‌اى به خود جذب مى‌كرد، به گونه‌اى كه در برابر حضرتش زانو زده و به آواى دلنشين قرآن گوش مى‌داد، بدين جهت او را ساحر و قرآن را سحر و جادو خواندند.

آنها مى‌خواستند مردم را با اين برچسبها از پيامبر دور كنند، درحالى‌كه ناخودآگاه اقرار به نفوذ فوق العاده كلام آن حضرت در اعماق دل مردم و تسخير دلها با گفتگويى كوتاه مى‌نمودند. داستان اسعد بن زرارة شاهد گويا و جالبى بر اين بحث است. توجّه فرماييد:

اسعد بن زراره!

از آنجا كه قبيله اسعد بن زرارة با قبيله‌اى ديگر مدّتها در جنگ و ستيز بود، وى به قصد تهيّه سلاح جنگى عازم مكّه شد. پس از ورود به اين شهر، ابتدا آهنگ زيارت‌

[1]. بحارالانوار، ج 18، ص 182.