بنابراين آزادى قلم و مطبوعات نيز بايد در چهارچوبه بندگى پروردگار، و رعايت شئونات اسلامى و حريم‌هاى شرعى باشد؛ نه اينكه از توهين كنندگان به مقدّسات، تهمت زنندگان به افراد پاك، اختلاف ايجاد كنندگان، شبهه افكنان و مانند آن، به بهانه آزادى قلم و مطبوعات حمايت شود)، كه چنين چيزى واقعاً شرم‌آور است.

نتيجه اينكه بايد براى آزادى قلم و مطبوعات چهارچوبه خاصّى تعيين كرد، و همه در آن چهارچوبه حركت نموده و هرگز از آن تخطّى ننمايند. تا قلم دچار انحراف و اعوجاج نگردد، و از مسير مستقيم خارج نشود، و ارزش قسم ياد كردن را پيدا كند، و همواره مقدّس و مورد احترام باشد.

ارزش قلم از ديدگاه امام صادق عليه السلام:

طبق برخى از روايات آنچه در دنيا بوده، از جمله انسان و اعمال و نيّاتش، در روز قيامت وزن مى‌شود. اينكه چه ترازويى در آنجاست كه قادر بر وزن كردن اعمال و نيّات انسانهاست، و چگونه اين كار انجام مى‌شود؟ بر ما روشن نيست. البتّه وزن كردن انسانها به خاطر تعيين مقدار سنگينى آنها نيست، بلكه براى روشن كردن مقدار اعمال خوب و بد آنهاست. بدين جهت گاه يك انسان سنگين وزن و قوى پيكر را كه وزن مى‌كنند، هيچ وزنى نشان نمى‌دهد (لا يزن جناح بعوضة) چون از نظر اعمال خير انسان بى‌مغز و توخالى و تهى‌دستى است. و بالعكس انسانهاى به ظاهر سبك وزنى را در آن ترازو مى‌نهند و عقربه ترازو چندين برابر وزن عادى آنها را نشان مى‌دهد! چون خلوص نيّت، پاكى عقيده، و كردار درست داشته‌اند. و خوشا به حال چنين افرادى كه به تعبير قرآن مجيد: «فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ* فَهُوَ فِى عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ». [1]

در آن روز خون تمام شهداى طول تاريخ بشريّت، از ابتداى خلقت آدم تا قيام قيامت، كه در راه آزادى و دفاع از مظلومان و رضاى خداوند ريخته شده در يك كفّه ترازو، و مركّب قلم دانشمندانى كه در طول تاريخ براى رضا و خشنودى پروردگار

[1]. قارعه، آيه 6 و 7.