تلاشهايشان را در راستاى عقايد خويش ساماندهى مى‌كنند.

خداوند متعال سپس طرز تفكّر، و چگونگى عملكرد، و عاقبت هر يك از دو گروه را بيان مى‌كند:

«فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى‌ وَاتَّقَى‌* وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى‌* فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى‌». و امّا گروهى كه اهل بخشش و سخاوتند، و اين كار را براى جلب رضايت پروردگار انجام مى‌دهند، و قيامت را باور دارند (همچون ابوالدحداح كه با عمل خويش نشان داد كه معتقد به قيامت است) براى چنين اشخاصى دنيا و آخرت را آسان مى‌كنيم. مشكلات زندگيشان را حل كرده، و در قيامت راه بهشت را به رويشان مى‌گشاييم.

«وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى‌* وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى‌* فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى‌* وَمَا يُغْنِى عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى‌». و امّا گروهى كه اهل بخشش و انفاق نيستند، و آلوده به صفت رذيله بخل هستند، و تصوّر مى‌كنند كه با بخل ورزيدن مستغنى و ثروتمند مى‌شوند، و در نتيجه بخل عملًا قيامت و نعمتهاى بهشتى را منكر مى‌شوند (همچون صاحب آن نخل) زندگى دنيا و آخرت را بر آنان سخت خواهيم گرفت. هم در دنيا از اموالشان بهره نمى‌برند، و هم در جهان آخرت به هنگامى كه در آتش جهنّم سقوط مى‌كنند ثروت و داراييشان سودى به حالشان نخواهد داشت.

آيات مذكور، كه مقسم له شمرده مى‌شود، پيرامون قيامت و جهان پس از مرگ سخن مى‌گويد، و سخاوت و بخل را نيز از آثار باور و عدم باور قيامت مى‌شمرد.

بنابراين اگر معاد و جهان آخرت را به عنوان مقسم له معرّفى كنيم مطلب ناصحيحى نگفته‌ايم.

توصيف سخاوت از زبان معصومين عليهم السلام:

روايات فراوانى از حضرات معصومين عليهم السلام در مورد سخاوت وجود دارد، كه در اين بحث به دو نمونه آن قناعت مى‌كنيم:

الف) پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله فرمودند: