طبق راهكارى فرمود: اين شخص مرد است، ولذا بلافاصله دستور داد موهايش را بتراشند، و لباسهاى زنانه‌اش را درآورند و لباس مردانه بپوشد. [1] آرى! على عليه السلام پناهگاه مردم در معضلات مختلف علمى، اجتماعى، دينى و غير آن بود.

زمامدار مسلمين:

سؤال: فرض مى‌كنيم كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله در طول دوران نبوّت هيچ سخنى در مورد جانشين پس از خود نگفته باشد. فرض مى‌كنيم كه داستان غدير و مسأله جانشينى حضرت على عليه السلام، و روايات فراوان و متواتر غدير وجود نداشت. فرض مى‌كنيم داستان دوات و قلم و موضع‌گيرى غلط بعضى از مسلمانان با اين موضوع، تحقّق نمى‌يافت. و خلاصه فرض مى‌كنيم هيچ آيه و حديث و مطلبى در مورد تعيين شخصى به عنوان خليفه پس از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله وجود نداشت. مسلمانان به حكم عقل و وحى بايد چه كسى را انتخاب مى‌كردند؟

جواب: قرآن مجيد پاسخ اين سؤال را بطور كلّى مى‌دهد، و تاريخ فردى را كه با شرايط مطرح شده در قرآن تطبيق دارد به ما معرّفى مى‌كند. هنگامى كه بنى‌اسرائيل براى انتخاب فرمانده‌اى شجاع و لايق، خدمت پيامبر زمانشان حضرت اشموئيل عليه السلام رسيدند، تا شخص مناسبى را براى مبارزه با جالوتِ ظالمِ ستمگر معرفى نمايد، آن حضرت جوان دلاورى به نام طالوت را به عنوان فرمانده آنها برگزيد.

بنى‌اسرائيل كه از اين انتخاب شگفت زده شده بودند، و پذيرش فرماندهى جوانى بى‌پول، كه دستش از مال دنيا تهى و خالى بود، برايشان مشكل بود، لب به اعتراض گشودند، و خود را به خاطر امكانات مالى براى اين مسئوليّت خطير شايسته‌تر دانستند. برخى از آنها معيار اصلى را براى اين‌گونه امور پول و ثروت مى‌دانستند، و حاكميّت را سزاوار پولدارترين افراد. گويا تفكّر فئوداليست در بين برخى از آنها وجود داشت.

[1]. وسائل الشيعه، ج 17، ص 576، ح 3 و 5.