نام کتاب : سوگندهاى پر بار قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 246
شاعر مورد بحث كه علاقه فوق العادهاى به جوانش داشت و در مرگ او مىسوخت،
تمام استعدادش را بسيج كرد و بهترين مرثيه را در سوگ فرزندش سرود. مرثيّه او با
اين بيت آغاز مىشود:
حكم المنية فى البرية جارى
ما هذه الدنيا
بدار قرارى
طبعت على كدر وانت تريدها
صفواً على
الاقدار و الاقذار ...
حكم مرگ درباره همه مردم بدون استثنا جارى است، و اين دنيا جاى قرار و آرامش
نيست. طبيعت دنيا كدورت و زحمت و سختى است، چطور شما انتظار داريد كه صاف و با صفا
باشد.
آن كس كه در دنيا به دنبال زندگى بىرنج و زحمت و سختى مىگردد، بسان كسى است
كه به درون استخر پر از آب رفته، و در زير آبها به دنبال آتش مىگردد.
اين شاعر دلسوخته در حقيقت همان آيه شريفه را در قالب شعر ريخته است.
نتيجه اينكه زندگى دنيا آميخته با سختيها و مشكلات است، و انسان نبايد به
دنبال زندگى عارى از رنج و زحمت باشد، بلكه بايد با مشكلات كنار آيد و راه مبارزه
با آنها را فرا گيرد، و مشكلات او را از خواب غفلت بيدار كند.
2. تقويت روح و جسم انسان
انسانهاى راحت طلب و نازپرورده در دنيا و آخرت به جايى نمىرسند.
به قول شاعر:
نازپرورده تنعّم نبرد راه به دوست
عاشقى شيوه رندان بلاكش باشد
ولى آنان كه در زير كوه مشكلات پرورش يافتهاند به جايى مىرسند. بدين جهت
مولاى متقيان فرمود: «آگاه باشيد! درختان بيابانى، چوبشان سختتر، امّا درختان
كناره جويبار را پوست نازكتر است. درختان بيابانى كه با باران سيراب مىشوند آتش
چوبشان شعلهورتر و پردوامتر است». [1]